Paso de Venus frente ao Sol

 Durante un período de seis horas entre o 5 e o 6 de xuño, o satélite da NASA do Observatorio de Dinámica Solar (SDO) recolleu imaxes en moitas lonxitudes da onda de un dos máis extraños eventos predecibles solares: o tránsito de venus pola cara do Sol.

   
Estos tránsitos suceden en pares separados por oito anos que se reproducen en períodos que oscilan entre os 105 e os 121 anos. O último tránsito foi no 2004 e o seguinte non terá lugar ata o 2117.

   
De particular interés científico, foi o primeiro contacto, cando Venus apareceu por primeira vez para tocar a extremidade do disco solar, dando como resultado unha caída pequena no resplandor solar. 

  
 Outro fenómeno que se observa durante o tránsito, inclúe o efecto da "caída de negro", a forma de pequena vágoa negra que aparece ao alcanzar Venus, ao borde do sol xusto despois de que entrara de cheo no disco solar e outra vez máis tarde, cando comeza a saír do disco.

   
Os astrónomos tamén chegaron a capturar a aureola, un arco de luz que se ve arredor do disco do planeta durante os primeiros minutos e o último tránsito. Observouse por primeira vez, durante o tránsito de 1761, e revelou que Venus tiña atmósfera.